دیگرچگونه می توان به سوره های رسولان سرشکسته پناه آورد؟
زنده های امروزچیزی به جزتفاله های یک زنده نیستند
تا به حال مارپله بازی کردید؟یه صفحه ی شطرنجی پر از مار و نردبون. نردبونا
به شما کمک می کنن تا خونه های بیشتری رو طی کنین. درمقابل مارها سدراه شما هستن.
بازی با تاس ریختن شروع میشه. شما هم تاس می ریزید و قدم به میدون مبارزه می ذارید ممکنه بین راه مهره ی شماروی خونه ی مارها قرار بگیره. اون وقت مجبورید چند قدم به عقب برگردید.
برای یه مدت احساس یاس و ناامیدی می کنید اما چند لحظه که بگذره یادتون می ره این احساس و. هر چقدر که بازی پیش می ره مهارت تاس ریختن شما هم بیشتر می شه این بین اگه حریفتون زودتر از شما هم به خط پایان برسه بازم شماهیچ وقت بازنده نیستید. فقط وقتی مغلوب می شید که وسط بازی جا بزنید و بخواید میدونو ترک کنید.
زندگی ما هم مثل همین صفحه ی شطرنجی می مونه. مارها همون مشکلات ما هستن که سعی می کنن مانع پیشروی ما بشن. اما اونی که باید جا نزنه ماییم! نبایدحریفو تو میدون تنها بذاریم . مابازنده نمی شیم تاوقتی که بخوایم میدونو ترک کنیم. تاوقتی که بخوایم متوقف بشیم .
یه رودخونه تاوقتی زلاله که جریان داره امااگه همون آب یه جا بمونه بعد یه مدت به مرداب تبدیل می شه. می گنده.ما هم اگه متوقف بشیم می گندیم. پس بیاید محض رضای خدا فقط یه روزم که شده زندگی کنیم. نه به این معنا که تو این روز یه اختراعو به نام خودمون ثبت کنیم یا یه جا بمب بذاریم. تو این روزبیاید بزرگ باشیم.اونقدربخشندگی داشته باشیم که بتونیم واسه دشمنامونم دعا کنیم.
اونقدر شهامت داشته باشیم تا بتونیم به اونایی که دوستمون ندارن لبخندبزنیم.
اون وقته که ما می تونیم ادعا کنیم که زنده ایم.داریم زندگی می کنیم. مثل یه تماشاچی مضحک نیستیم که فقط نقش یه تشویق کننده روداره!زندگی تماشاچی لازم نداره. تارسیدن به اون میوه ی خوشبختی چندقدم راه نیست. فقط کافیه دستمونو دراز کنیم و تو مشتمون بگیریمش. وهرگزفراموش نکنیم که "مردان بزرگ زاده نمی شوند. بزرگ می شوند" حالا وقتشه. همین حالا
شاد و سربلند باشید.
